Scenariusz zajęć

Opracowała: Katarzyna Kiercel
Szkoła Podstawowa w Fastach

Temat zajęcia: „Ja, moje miejsce w grupie, moi koledzy i moje emocje”
Czas: 2X45 min
Odbiorcy: I-III
Cel główny:  
-    Uczenie się sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami.
-    Kontrolowanie zachowań niepożądanych.
-    Odnajdywanie własnego miejsca w grupie rówieśniczej.

Cele operacyjne:
 Uczeń:
-    nawiązuje prawidłowe kontakty z rówieśnikami,
-    współpracuje w grupie,
-    wypowiada się na temat własnych uczuć i emocji,
-   okazuje swoje emocje za pomocą różnych komunikatów niewerbalnych,
-     stosuje różne sposoby radzenia sobie z emocjami.

Metody pracy:
-    m. aktywizująca – burza mózgów,
-    zabawy interakcyjne,
-    krąg uczuć,
-    wizualizacja,
-    relaksacja.

Przebieg zajęć:

I. Część wstępna
1.    Zabawa integracyjna do piosenki „Wszyscy są”
Dzieci wraz z nauczycielem śpiewają

„Wszyscy są, witam Was,
 zaczynamy już czas.
Jestem ja, jesteś TY
Raz, dwa i trzy        x 3(całość)

Podczas śpiewu wskazują na osoby blisko stojące, można także klaskać sobie w ręce, stojąc na wprost.

2.    Zabawa interakcyjna „Witam Cię”.
Dzieci chodzą ostrożnie po sali z zamkniętymi oczami i lekko wysuniętymi rękami, gdy dotkną kogoś – otwierają oczy, spoglądają na siebie i miło się witają. Zabawę powtarzamy do momentu, aż wszystkie dzieci powitają się ze sobą i z nauczycielem.
3.    „Iskierka radości” – dzieci siedzą w kole, trzymają się za ręce i posyłają  sobie uścisk dłoni , mówiąc wierszyk:
„Iskierkę radości puszczam w krąg
niechaj wróci do mych rąk.
Iskierka radości wróciła do mych rąk
Czas zaczynać nasze zajęcie”  (uścisk posyła nauczyciel w umówioną stronę i czeka, aż zatoczy koło i powróci do niego)

II. Część właściwa

1.    Rozmowa z dziećmi na temat właściwego zachowania  w oparciu o fragment  bajki „Przygody pszczółki Mai” - „Przygoda z butelką”
Po wysłuchaniu czytanego fragm. Nauczyciel zadaje dzieciom pytania – problemy dotyczące np.
-    Jak postąpił Aleksander? (sam wypił napój, nie myśląc o przyjaciołach)
-    Co Ci się nie podobało w zachowaniu Aleksandra?
-    Czy poniósł jakąś karę? (wszedł do butelki, aby dopić resztkę lemoniady, zrobił się gruby i nie mógł wyjść)
-    Jak myślisz, co zrobią jego przyjaciele?
-    Co Ty zrobiłbyś na miejscu Aleksandra i na miejscu jego przyjaciół?  
Podczas takiej rozmowy nauczyciel może zorientować się, co do zapatrywań na pewne rzeczy poszczególnych dzieci, a one doskonalą umiejętności wypowiadania swoich myśli i sądów.
Ilustracje tematyczne
 - „W autobusie” (chłopiec nie ustąpił miejsca starszej osobie)
- ,,Ślizgawka” (dzieci pomagają koledze, który przewrócił się na lodzie)
- ,,Zmarznięty kotek” (rodzeństwo przygarnia samotnego kotka)
Nauczyciel poleca, aby dzieci opisały zachowania bohaterów i oceniły je.
Do oceny służą tzw. „lizaki”, czyli buźki wesołe i smutne zamocowane na patyczkach.

2.    Zabawa ruchowa „Czy widziałeś wściekłego Tomka?
Dzieci tworzą koło i podają sobie ręce. Do środka koła wchodzi jedno dziecko
i za pomocą ruchów ciała, mimiki i dźwięków naśladuje „wesołego”,
 „smutnego”,   „złego” ... Tomka.
Wskazana jest zmiana dziecka w środku koła po każdej demonstracji.
Podczas tej zabawy dzieci wypowiadają krótki wierszyk:
 „Czy widziałeś ....................  Tomka?
 - Tak widziałem.  Wyglądał i zachowywał się tak.”

3.    „Burza mózgów”
Nauczyciel zadaje dzieciom pytania problemy, na które odpowiadają np.
-    Jak myślisz, dlaczego Tomek był zły?
-    Dokończ zdanie: Złość jest jak....
-    Gdy jesteś zły, to co najczęściej robisz i jak się zachowujesz?

4.    Poznawanie kilku sposobów radzenia sobie ze złością
-   „Start rakiety”
Dzieci stopniowo przechodzą od cichego do coraz głośniejszego stukania
o dywan palcami lub naśladowania startu rakiety na różnych głoskach.
-   „Wypuszczona para”
Dzieci starają się jak najdłużej utrzymać piórko lub kawałek folii w powietrzu za pomocą swojego oddechu.

5.    „Krąg uczuć. Ja i moi koledzy”
Dzieci zgromadzone przy stolikach. W parach obrysowują swoje prawe dłonie za pomocą ołówka, a następnie poprawiają schemat pisakami i umieszczają wewnątrz dłoni karteczkę (etykietkę) ze swoim imieniem. Tak podpisane dłonie umieszczone zostają w „Kąciku dobrych uczuć” zorganizowanym w sali.

 III. Część końcowa.

1.    Krótka rozmowa podsumowująca zajęcie np.: że warto mieć przyjaciół i dbać o to, aby dobrze się czuli w naszym towarzystwie, że każdy powinien znaleźć sobie swój sposób na złość i starać się z niego korzystać, że ręce nie muszą służyć do bicia itp.