Jestem nauczycielem-wychowawcą z dziesięcioletnim stażem pracy w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym. Tak, jak każdy nauczyciel spotykam się na co dzień z agresywnymi zachowaniami wśród dzieci i młodzieży. Aby lepiej zrozumieć pojawiającą się agresję u swoich wychowanków postanowiłam zgłębić temat szukając odpowiedzi na zadane sobie poniższe pytania:
1. Skąd się bierze agresja?
Agresja to zachowanie, które występuje zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. W ten sposób organizm stara się uwolnić od nagromadzonych emocji, z którymi nie jest w stanie sobie poradzić w żaden inny sposób. Zachowanie agresywne oznacza stosowanie przemocy, popychanie, ale także ataki werbalne – np. wybuch agresji może nastąpić z bardzo błahej przyczyny, co z kolei powoduje frustrację rodziców, nauczycieli.
Agresja nie jest przejawem władzy, ale bezradności – dziecko nie wie, jak sobie poradzić z emocjami, a zachowanie agresywne jest próbą ulżenia dziecku, co pokazuje także, jak bardzo jest ono bezradne. Agresja występuje najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym, a zadaniem rodzica, nauczyciela jest nauczenie go pozytywnego wyrażania emocji.
Dziecko jest agresywne, gdy towarzyszą mu takie emocje jak złość, smutek, zmęczenie, chociaż przyczyny mogą być różne w zależności od wieku. Czasami przyczyny zachowań agresywnych wynikają z tego, że dziecko w domu podąża za przykładem dorosłych.
2. Jak się objawia agresja wśród dzieci?
Często spotykamy się z wybuchem złości, który objawia się w sposób znany z obrazów dziecko zaczyna płakać, krzyczeć, uderza, gryzie i kopie bliską osobę (przyjaciela, koleżankę, mamę, opiekunkę, nauczyciela).
Niewłaściwe zachowanie może mieć wiele przyczyn, np.: gdy ktoś zabierze zabawkę, rodzic nie kupi cukierka, zakończenie zabawy. Powody są różne, ale łączy ich jedno – dziecko odczuwa złość i smutek, a ponieważ nie wie, jak nazwać swoje uczucia i inaczej je rozładować, zaczyna wykazywać agresję. Takie dziecinne zachowanie nie jest zaskakujące, ale pokazuje, że należy go nauczyć prawidłowego zachowania i uwalniania emocji. Jak? Raczej poprzez gry i zabawy, tłumaczenie i czytanie książek, ale o tym w dalszej części mojego opracowania.