1.    Powitanie dzieci piosenką powitalną.
Jestem ....... (imię dziecka), witam cię serdecznie
Jestem ....... (imię dziecka), cieszę się bajecznie
Dzieci ustawione są w dwóch równolicznych rzędach naprzeciwko siebie. Pierwsza z osób w rzędzie mówi swoje imię – drugi rząd odpowiada Witam cię serdecznie! Pierwsza z osób w drugim rzędzie mówi swoje imię, a pierwszy rząd odpowiada: Cieszę się bajecznie! Zabawę kontynuujemy do momentu aż zostaną powitane wszystkie dzieci
II CZĘŚĆ WŁAŚCIWA:
1. Zapoznanie dzieci z tematem i celem spotkania.
2.    „Cebula”
Prowadzący dzieli dzieci na dwie równoliczne grupy, które tworzą dwa współśrodkowe okręgi. Uczestnicy stoją w kołach naprzeciwko siebie. Ich zadaniem jest powiedzieć coś miłego osobie stojącej vis a vis. Następnie prowadzący podaje komendę, np.: koło środkowe o dwa kroki w lewo, koło zewnętrzne o pięć kroków w prawo, itp. znowu osoby stojące naprzeciwko mówią sobie coś miłego.
3.    Malowanie nastroju
Każdy z uczestników maluje swój nastrój za pomocą dowolnej techniki. Następnie omawia na forum grupy, jeśli wyrazi na to chęć.
4.    „Wrzuć strach do kapelusza”
Każde dziecko dostaje kartkę i długopis. Nauczycielka prosi aby uczniowie napisali na niej takie emocje, których najbardziej nie lubią, np. strach, lęk, złość, itp. Napisane kartki nauczycielka wrzuca do kapelusza, następnie wyciąga po jednej karteczce i odczytuje na głos. Krąg stara się szukać sposobów radzenia sobie z nimi (np. smutek – można pobawić się z kolegą)
5.     „Co ta osoba czuje?”
Wszystkie dzieci siedzą w kole. Nauczyciel w środku koła rozkłada wycinki gazet na których przedstawione są różne postaci w różnych nastrojach. Każdy wybiera dla siebie jeden obrazek i zastanawia się co czuje przedstawiona na niej osoba. Następnie dziecko układa historyjkę, która opisuje jak mogło dojść do takich emocji.
6.     „Duet uczuć”
Dzieci ustawione są w rozsypce. Losują karty, na których przedstawione są w sposób umowny różne emocje, stany, nastroje, cechy: np. zły, zakochany, nieśmiały, zarozumiały, itp. Każdy stan przedstawiony jest na dwóch kartach, jednak jedna z nich zaznaczona jest kropką. Następnie poruszamy się przy muzyce przedstawiając emocje z wylosowanej karty. Wszyscy obserwują się uważnie. Na sygnał prowadzącego  ci, którzy otrzymali kartę bez kropki ustawiają się za tymi, którzy wg nich przedstawiają tą samą emocję. Prowadzący wyłącza muzykę i sprawdza czy dzieci prawidłowo odgadły.
7.    „Filiżanka”
Dzieci siedzą swobodnie na dywanie. Nauczycielka zwraca się do dzieci: „Wyobraźmy sobie, że jesteśmy filiżankami. Kiedy jesteśmy szczęśliwi, radośni, nasze filiżanki są pełne, kiedy nie – prawie puste. Nasze filiżanki mogą napełniać koledzy wtedy, gdy dzięki nim czujemy się dobrze, jest nam wesoło. My z kolei możemy napełniać ich filiżanki, gdy dzięki nam czują się zadowoleni. Filiżanki naszych przyjaciół opróżniają się, gdy sprawiamy im przykrość. Robiąc to często nasze filiżanki będą też puste.
    Wyciągnijcie teraz kubeczki i ziarenka grochu. Podejdźcie do osób, którym chcielibyście sprawić przyjemność, chcielibyście, żeby dzięki wam poczuły się wspaniale i napełnijcie ich kubeczki. Podczas przesypywania grochu powiedzcie kolegom
jakie uczucia chcielibyście w nich wywołać”
Po skończonej zabawie dzieci siadają w kręgu i podając sobie po kolei małą pluszową maskotkę mówią co czuły w trakcie wykonywania zadania (gdy koledzy napełniali ich „filiżanki”, gdy nikt do nich nie podchodził)
8.    „Plansza uczuć”
Na dużych planszach (arkuszach szarego papieru) rysujemy symbolicznie po jednym nastroju. Następnie dzieci na swoich kartkach (A5) rysują siebie w sytuacjach odpowiadających określonemu nastrojowi. Można również je podpisać: np. Jestem zły, gdy...,itp. Po określonym czasie dzieci prezentują swoje prace i przyklejają na odpowiednich planszach.

Uczestnicy zabawy tworzą grupy 8 – 10 osobowe. Następnie jedna z osób kładzie się na brzuchu z rękoma wzdłuż ciała. Pozostali  uczestnicy zajmują miejsce wokół niej, obydwie dłonie umieszczają delikatnie na jej ciele. Prowadzący zapowiada odprężający „prysznic”. Najpierw palce poruszają się po ciele bardzo powoli, potem coraz szybciej, wg instrukcji prowadzącego, następnie znowu wolniej a na koniec  - woda ścieka na dół. W tym momencie wszystkie ręce poruszają się delikatnie w kierunku stóp. W ten sposób kończymy prysznic. Następuje zmiana i kolejna osoba „bierze prysznic”.