Scenariusz zajęć do klas młodszych
Temat: "Pani Złość"
Opracowanie: Anna Żywolewska, Zespół Szkół nr 3 w Białymstoku
Cel główny: złość jako prawo do wyrażania własnych emocji.
Cele szczegółowe:
Uczeń: - uświadamia sobie prawa do wyrażania złości ,
- poznaje bezpieczne sposoby radzenia sobie ze złością.
Metody: metoda Peto, parateatralna
Środki dydaktyczne : opowiadanie z książki „Gdy Pani Złość przychodzi z wizytą” E. Meyer-Glitza (wydawnictwo Jedność), nagrania magnetofonowe- Deszczyk, balony, kolorowe gazety
Przebieg zajęć:
1. Rozwiązanie łamigłówki (rozwiązanie Złość)
2. Rundka w kręgu „Co mnie złości i co wtedy robię?”
3. Podanie tematu zajęć
4. Słuchanie opowiadania nauczyciela
5. Swobodne wypowiedzi na temat wysłuchanego opowiadania, ocena postępowania bohatera,
6. Burza mózgów – rady dla ………
7. Jak pokonać złość –ćwiczenia(po każdym rozmowa na temat odczuć, omówienie):
a) „Start rakiety”
b) Darcie kolorowych papierów na najdrobniejsze kawałeczki-wypuszczanie negatywnych uczuć, wyrzucanie ich w powietrze;
c) „Balony złości”
d) „Balonowa bitwa” według zasady można tylko uderzać swoim balonem w balon kolegi.
e) „Dzielenie się złością” rysunek
f) „Zamek”
8. Ewaluacja zajęć: znają różne sposoby na pokonanie złości
Gry i zabawy uczące panowania nad gniewem, złością wykorzystane w scenariuszu:
| Nazwa | Materiały |
Opis |
| 1.Start rakiety | - | Uczestnicy bębnią palcami po blacie stołu, najpierw cicho i powoli, a potem coraz szybciej i głośniej; Następnie uderzają płaskimi dłońmi o stół albo klaskają, również z natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie; Potem tupią nogami, także tutaj zaczynając cicho i powoli, a potem coraz głośniej i szybciej; Cicho naśladują brzęczenie owadów, przechodzące aż do bardzo głośnego wrzasku (hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dzieci wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z głośnym wrzaskiem ramiona do góry - rakieta wystartowała. Uczestnicy powoli znowu siadają na swoich miejscach. Ich ruchy uspo¬kajają się. Hałas przebrzmiewa, słychać już tylko cichutkie brzęczenie owadów, które stopniowo zanika, aż wszystko ucichnie -rakieta zni¬kła za chmurami. |
| 2. Darcie papierów (wg metody Peto) | Papiery, gazety | Wypuszczanie złych uczuć poprzez działanie, czyli darcie papierów na jak najmniejsze kawałki, wyrzucanie tych kawałków w powietrze i posypywanie się nawzajem. |
| 3.Balony złości | Balony | Balon reprezentuje ciało, a powietrze w środku złość. Najpierw rozmowa z uczestnikami zabawy na temat sposobów uwolnienia złości: naciskanie balonów do pęknięcia, wypuszczanie powietrza z balonów do pewnej części. Zabawa. |
| 4.Balonowa Bitwa | Balony, patyczki do balonów | Każde dziecko otrzymuje napompowany balon. Maluje na nim wykrzywioną złością twarz, a następnie przymocowuje go do patyka. Przy pomocy tych „wściekłoszy" dzieci stoczą teraz ze sobą walkę - albo jeden na jeden, albo też wszyscy przeciwko wszystkim. Prowadzący stawia warunek: Bitwa może rozgrywać się jedynie pomiędzy balonami, nie wolno w jej trakcie używać kijków, na których zostały one osadzone! |
| 5. Dzielenie się złością | Kartki, pisaki, kredki, mazaki | Dzieci, które łatwo wikłają się w kłótnie, malują wspólnie obrazek wściekłości. W tym celu siadają naprzeciwko siebie, pomiędzy nimi leży kartka papieru. W milczeniu, zmieniając się raz jedno raz drugie, zaczynają rysować: linia po linii, kreska po kresce, punkt po punkcie. Próbują przy tym wyrazić wszystkie te uczucia, które żywią do siebie nawzajem. Czasem w zbliżeniu się do siebie pomaga już wspólna praca. W każdym przypadku uczestnicy powinni mieć możliwość, by na zakończenie porozmawiać ze sobą w małych grupkach lub też wspólnie ze wszystkimi. Opowiadają, co przeżywali w trakcie malowania z nielubianymi partnerami. |
| 6. Zamek | - | Uczestnicy tworzą zamknięte koło to znaczy „zamek". Jedno dziecko próbuje wydostać się z tego koła na zewnątrz albo wedrzeć się do środka. Do przeprowadzenia tej zabawy można podzielić grupę na dwie części np. chłopców i dziewczynki. Dziewczynki próbują dostać się do zamku. Następnie zmieniają się rolami. Dziewczynki tworzą „zamek" a chłopcy nie używając przemocy, atakują go. Później rozmowa na temat: Jak czuły się w poszczególnych rolach? Czy zachowywały się w różny sposób? Jeżeli tak, jak można wyjaśnić ich postępowanie. Czy rzeczywiście za każdym razem, fizyczna siła była zaletą? |