Opracowała  Alina Malecka, Zespół Szkół nr 15 przy UDSK w Białymstoku

1. Temat zajęć:  „Jak miło być razem !” – zabawy dydaktyczne w oparciu o wiersz Czesława Janczarskiego „ Naprawiamy Misia”,  z  wykorzystaniem kreatywnych form ruchu Radosnej Kinezjologii.

2. Zajęcia skierowane są do dzieci  przedszkolnych , w grupie 5 – 6 latków
    Czas trwania 40 minut.

3. Cele główne :
•    rozwijanie empatii,
•    uczenie szacunku dla uczuć i potrzeb innych osób,
•    obniżanie nadmiernego napięcia aparatu mięśniowego,
•    doskonalenie komunikacji niewerbalnej.

  Cele szczegółowe: Uczeń:
•    wypowiada się o swoich odczuciach,
•    przedstawia w sposób niewerbalny emocje,
•    wyraża szacunek dla uczuć i potrzeb innych osób
•    współpracuje w grupie

4. Forma pracy :  zbiorowa, w małych grupach, indywidualna
    Metody pracy: eksponujące, waloryzacyjne, praktycznego działania

5. Materiały dydaktyczne: miś z oderwanym uchem, własne misie dzieci, igła ,   nić, „Taniec z misiem” – muzyka na CD, kontury misia do kolorowania, plastelina, różne zabawki, tekst wiersza Cz. Janczarskiego „ Naprawimy misia”, CD.

6. Przebieg:

1)    Powitanie zabawą „ Uśmiech jak słońce do ciebie ślę, jeśli mnie widzisz uśmiechnij się” – dzieci stoją w kręgu, kierują nawzajem do siebie rączkami złączonymi i wyprostowanymi przed siebie promień wypowiadając tekst „ uśmiech jak…” . Dziecko, które otrzyma promień odwzajemnia uśmiech i zaczyna się lekko kołysać ( z nogi na nogę ).
2)    Dzieci biorą swoje misie, rozmawiają o nich  i sadzają  je na swoje miejsca przy stolikach, a same siadają w kręgu na dywanie,
3)    Nauczycielka pokazuje również dzieciom misia, ale z oderwanym uszkiem. Recytuje wiersz .
4)    Wypowiedzi dzieci po wysłuchaniu wiersza:
-   Kto mógł urwać misiowi ucho?
(Dzieci mówią, ze pies, kurki, mógł upaść itp., ale na podstawie wcześniejszej rozmowy stwierdzają, że mogły to zrobić dzieci, gdy wyrywały sobie misia z rąk, chcąc się nim bawić w tym samym czasie).
 -  Co zrobić aby uniknąć konfliktowych sytuacji?
(Szukają rozwiązań, co zrobić, kiedy w jednym czasie dwoje dzieci chce się bawić jedną zabawką – same podają propozycje: można zamienić się na inną zabawkę; można cierpliwie poczekać, aż zabawka będzie odłożona na swoje miejsce; można również poprosić o zabawkę kolegę).
 -  W jaki sposób można prosić o zabawkę ? (Dzieci odpowiadają, że należy użyć słowa „proszę”).

5)   Zabawa terapeutyczna „ Dawanie i branie”
 Podział dzieci na dwie grupy. Na hasło dzieci z pierwszej grupy stają w  
Różnych miejscach sali z zamkniętymi oczami i wyciągniętymi dłońmi,
Dzieci z drugiej grupy dają im do rąk zabawki.
Dzieci z pierwszej grupy same oddają zabawki dzieciom z drugiej grupy
Powtórzenie fazy pierwszej
Dzieci z drugiej grupy odbierają zabawki.
Poszczególne fazy wykonuje się zmieniając się rolami
(sposób podawania/ oddawania/ odbierania zmienia się od spokojnego i  
łagodnego do szybkiego i zdecydowanego, ćwiczenie kończymy rozmową  
na temat, jaki sposób podawania/ oddawania podoba się dzieciom)

6)  Zabawa „ Proszę / dziękuję”
   
    Dzieci siedzą wygodnie naprzeciw siebie , tak aby wychylając się mogły        
    podać coś drugiej osobie. Podają sobie nawzajem ręką prawą, lewą ,  
         oburącz jakąś zabawkę używając zwrotów takich jak: proszę, dziękuję
         z przyjemnością daję ci, jak miło to dostać od Ciebie itp.
         Następnie używają słów: masz, daj, oddaj bierz itp.
         Ponownie używają zwrotów z początku zabawy.
         (należy zwrócić dzieciom uwagę co czują ,gdy biorą lub dają przedmiot  w  
        różny sposób i w różnych sytuacjach)
Ćwiczenie można wykonać przemieszczając się po sali w dwóch grupach.   
Osoby biorące stoją, osoby dające przemieszczają się po sali.

 7)    Dzieci biorą przypadkowe misie siedzące na krzesełkach i przyglądające    
            się dzieciom i oddają je właścicielom używając miłych słów.
            Każde dziecko z własnym misiem tańczy „ Taniec z misiem” i szepce        
            mu do ucha miłe słowa. Misie zostają  zasypiając w kręgu na dywanie.

8)       Dzieci siadają do stolików. Mają za zadanie wypełnienie konturów misia    
plasteliną ( malowanie), z doklejeniem misiowi uszka i odpowiedniej miny.
      Nauczycielka w tym czasie przyszywa zniszczonemu misiowi uszko.
      Po skończonej pracy dzieci wypowiadają się „ Jak się czuje teraz miś?”

9)    Zabawa  na zakończenie „ Budzący się miś”( marionetka )
Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko jest śpiącym misiem, leży wygodnie na podłodze obok własnego misia. Kolega dotyka  lekko różnych części ciała ( kolano, łokieć, ramię , pępek, nos itp.), dotykane dziecko unosi je . Zamiana rolami. ( w tle muzyka relaksacyjna)
Następnie dzieci budzą własne misie i usadzają je w wyznaczone miejsce.

10)    Zakończenie – podziękowanie za zabawę i współpracę. Podsumowanie, ocena i pochwalenie dzieci .

Wiersz Czesław Janczarski „ Naprawimy misia „
Kto misiowi urwał ucho?
No, kto? – pytam. Cicho, głucho...
Nikt się jakoś nie przyznaje.
Może jechał miś tramwajem?
Może upadł, biegnąc z górki?
Może go dziobały kurki?
Może Azor go tarmosił, urwał ucho,
Nie przeprosił?
Igła, nitka, rączek para.
Naprawimy szkodę zaraz!
O już sterczą uszka oba.                                     
Teraz nam się miś podoba!