Czas trwania: 45 minut
Grupa: I klasa gimnazjum
Cele główne:
-    uświadomienie uczniom wartości życia
-    wypracowanie sposobów radzenia sobie z uczuciem smutku i przygnębienia
Cele szczegółowe: Uczeń:
-    wymienia wartości życia ludzkiego
-    przedstawia propozycje radzenia sobie ze smutkiem i przygnębieniem
-    oferuje innym pomoc w radzeniu sobie z przykrymi uczuciami
-    wymienia konsekwencje długotrwałego przygnębienia
-    werbalizuje własne uczucia
Metody: burza mózgów, dyskusja, metoda sytuacyjna, ekspresyjna, impresyjna
Formy: praca zbiorowa, praca indywidualna, praca w grupach
Środki: arkusze papieru, brystol, mazaki, koc, poduszki, odtwarzacz CD, płyta z muzyką relaksacyjną,
Przebieg:
I.    Drama-wprowadzenie do tematu.
Spośród uczniów wybranych jest kilku chętnych, którzy przygotowują krótką scenkę, w której bohater ma doświadczyć szeregu przykrych sytuacji, które spowodują u niego przygnębienie. Scenka zostaje przygotowana kilka dni przed zajęciami, w tajemnicy przed resztą klasy. Po obejrzeniu scenki, uczniowie przedstawiają swoje refleksje. Przedstawiający opowiadają, jak się czuli w swoich rolach, obserwatorzy-jakie wnioski wysnuli na podstawie przedstawienia. Następnie uczniowie wspólnie zastanawiają się, co może się wydarzyć, kiedy jesteśmy stale przygnębieni, gdy coś nam się nie udaje. Jakie mogą być skutki takich doświadczeń?
II.    Dwie minuty o smutku.
W nawiązaniu do przedstawionej historii uczniowie mają za zadanie opowiedzieć innym o swoich historiach związanych z uczuciem przygnębienia. W tym celu dzielą się na grupy czteroosobowe i każdy opowiada swoją smutną historię lub jak się wtedy czuł, co myślał. Wspólnie w grupach, na podstawie zasłyszanych historii uczniowie wypisują na kartkach, jakie są objawy przygnębienia i jakie mogą być skutki długotrwałego smutku.
III.    Recepta, czyli sposób na smutki.
W tych samych grupach uczniowie próbują wymyślić różne sposoby na smutek i przygnębienie, odwołując się do swoich doświadczeń, do tego co wiedzą z telewizji, od znajomych np. rozmowa z koleżanką, obejrzenie filmu, zakupy, dobra lektura, hobby, wypłakanie się, wykrzyczenie się itp.. Przedstawiają to w formie rysunkowej- za pomocą symbolicznych schematycznych rysunków na arkuszach szarego papieru. Po zakończonej pracy, ze wszystkich przedstawionych pomysłów tworzona jest mapa –recepta na dobre samopoczucie.
IV.    Wizualizacja.  
Uczniowie siadają wygodnie na podłodze, w przygotowanym wcześniej kąciku relaksacyjnym (koc, poduszki), zamykają oczy i słuchając muzyki relaksacyjnej, wysłuchują przygotowanego przez nauczyciela tekstu. Jeśli jest taka możliwość, próbują wyobrazić sobie siebie w sytuacji przedstawionej w wizualiacji. Po wysłuchaniu tekstu, uczniowie „wracają do rzeczywistości” i opowiadają, jak się czuli, czy to byłby dobry sposób na podniesienie samopoczucia?
V.    Dlaczego warto żyć? – burza mózgów.
Uczniowie wspólnie zastanawiają się, dlaczego warto jest żyć, jakie wartości niesie w sobie życie. Swoje pomysły zapisują na brystolu, tworząc mapę i próbując jak najbardziej ją rozgałęzić, dopisując kolejne skojarzenia do podanych pomysłów.
VI.    Podsumowanie.
Na podsumowanie zajęć uczniowie otrzymują kartki ze zdaniem: „Kiedy jesteś smutny to...”. Każdy uczeń indywidualnie podpisuje kartkę swoim imieniem i nazwiskiem, następnie kartki puszczane są w obieg, a uczniowie dopisują, co mogą zrobić dla tej osoby, kiedy jest ona smutna np. Kiedy jesteś smutny, mogę iść z tobą do kina, mogę cię przytulić, możesz do mnie zadzwonić itp.