Różne
Ewa Kaczmarzewska
nauczyciel specjalista w Szkole Podstawowej nr43 im. Ignacego Jana Paderewskiego w Lublinie
CHOREOTERAPIA, CZYLI TERAPIA TAŃCEM I RUCHEM
Artykuł porusza tematykę znaczenia ruchu w rozwoju człowieka. Ruch, muzyka i taniec działają na człowieka kojąco i relaksująco, dzięki czemu znajdują szerokie zastosowanie w terapii. W treści zawarta jest również historia wyłonienia się choreoterapii z nurtu arteterapii.
Mówi się, że „muzyka łagodzi obyczaje”, ta sentencja powszechnie nam znana, sięga czasów Arystotelesa, który uważał, że ,,muzyka wpływa na uszlachetnienie obyczajów” (w tłumaczeniu L. Piotrowicza). W obu twierdzeniach muzyka kojarzy się z czymś przyjemnym, łączy się z tańcem, ruchem i dobrym samopoczuciem. Platon dostrzegał w muzyce jeszcze inne zalety, pisał: „śpiewać i tańczyć to być dobrze wykształconym”, widział tu wartości niezbędne do prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa. Według Platona ruch, śpiew i muzyka wpisane są w naturalną potrzebę człowieka, są atrybutem młodości. Pisał też, że młode jednostki, zarówno ludzkie jak i zwierzęce, nie są w stanie zachować spokoju oraz ciszy, starają się bowiem zawsze być w ruchu, skakać i krzyczeć.
Jak widać taniec towarzyszył człowiekowi od najdawniejszych czasów. To człowiek stworzył taniec, był jego wykonawcą i jednocześnie odbiorcą. Ludzie zawsze mieli potrzebę wyrażania emocji poprzez ruch przy dźwiękach muzyki. Taniec, rytm i ruch, stają się drogą do uzyskania harmonii ciała i umysłu, ułatwiają poznanie siebie i swoich emocji, a także porozumiewania z innymi ludźmi. Pozytywna rola tańca znalazła swoje odbicie w coraz częściej docenianej i stosowanej funkcji terapeutycznej, wykorzystywanej w pracy z osobami dorosłymi oraz z dziećmi. Techniką, która bazuje na ruchu, muzyce i tańcu jest choreoterapia.